เหล้าไทยสมัยอดีต

     เหล้าแช่ เป็นเหล้าที่เกิดจากการหมักข้าว ข้าวเหนียว หรือน้ำตาลทรายแดง แล้วหมักกับยีสต์จนเกิดแอลกอฮอล์ เหล้าแช่มีรสชาติหวาน หอม และดื่มง่าย นิยมดื่มเป็นเครื่องดื่มประจำวันหรือในงานบุญต่างๆ เหล้าแช่ที่มีชื่อเสียง ได้แก่ กระแช่ สาโท ข้าวหลาม ข้าวหมัก เป็นต้น

     เหล้ากลั่น เป็นเหล้าที่เกิดจากการกลั่นเหล้าแช่ด้วยอุปกรณ์ที่เรียกว่า “เตากลั่น” เหล้ากลั่นมีรสชาติเข้มข้นกว่าเหล้าแช่ นิยมดื่มเป็นเครื่องดื่มยามว่างหรือในงานสังสรรค์ต่างๆ เหล้ากลั่นที่มีชื่อเสียง ได้แก่ เหล้าโรง เหล้าขาว เหล้าสี เป็นต้น

     เหล้าไทยสมัยอดีตมักผลิตโดยชาวบ้านตามบ้านเรือนหรือชุมชนต่างๆ โดยใช้วิธีการแบบดั้งเดิม ไม่มีการผสมวัตถุดิบหรือสารเคมีใดๆ จึงทำให้เหล้าไทยมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์และปลอดภัยต่อผู้บริโภค นอกจากนี้ เหล้าไทยสมัยอดีตยังถูกนำมาใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาและความเชื่อต่างๆ เช่น พิธีบายศรีสู่ขวัญ พิธีไหว้พระธาตุ พิธีไหว้ครู เป็นต้น เชื่อกันว่าเหล้าจะช่วยเสริมสิริมงคลและโชคลาภให้กับผู้ดื่ม

   ตัวอย่างของเหล้าไทยสมัยอดีตที่ปรากฏในวรรณคดี ได้แก่

• กระแช่ ปรากฏในวรรณคดีเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” ว่ากระแช่เป็นเหล้าที่เจ้าแม่นางพิมพาโปรดปราน
• สาโท ปรากฏในวรรณคดีเรื่อง “กาพย์เห่เรือ” ว่าสาโทเป็นเหล้าที่นักเลงมักดื่มกัน
• เหล้าโรง ปรากฏในวรรณคดีเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” ว่าเหล้าโรงเป็นเหล้าที่ขุนช้างและขุนแผนมักดื่มกัน

เหล้าไทย สมัยอดีตเป็นเครื่องดื่มที่มีบทบาทสำคัญในสังคมไทย ทั้งในด้านวัฒนธรรม ความเชื่อ และชีวิตประจำวัน